Του Κώστα Καναβούρη
Μάλλον θα πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε στα σοβαρά: μήπως ο πρωθυπουργός της χώρας έχει το ακαταλόγιστο; Μήπως δηλαδή η εθελοδουλία του απ' όπου εκπορεύεται μια ανυπολόγιστη καταστροφή δεν προέρχεται μόνο από έναν αλγεινό και ατιμωτικό για τη χώρα αμοραλισμό, αλλά και από μια κοινή, κοινότατη ηλιθιότητα με απαραίτητο καρύκευμα τον κουτσαβακισμό εκεί που θεωρεί ότι «τον παίρνει;»
Αυθόρμητα αναρωτήθηκα γι'
αυτό, διαβάζοντας τα όσα είπε ο Σαμαράς στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού
Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο.
Επαναλαμβάνω: στην Ολομέλεια του
Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Εκεί λοιπόν, υπερασπιζόμενος το «εθνικό έγκλημα» -κατά
τον απολύτως εύστοχο χαρακτηρισμό του Αλέξη Τσίπρα- της πώλησης σε ιδιώτες της
«μικρής ΔΕΗ», αλλά και την πρόοδο διά της καταστροφής (άλλη διαστροφή αυτή),
δεν αρκέστηκε στο γνωστό χυδαιολόγιο εναντίων «εκείνων» (λέγε με ΣΥΡΙΖΑ) που
αντιστρατεύονται τη φυγή προς τα εμπρός ούτε στην αοριστολογική χυδαιολογία
εναντίον του συνδικαλισμού. Δεν αρκέστηκε ούτε στους κουτσαβάκικους
λεονταρισμούς επίδειξης πυγμής για την εφαρμογή της ακραίας θατσερικής και
ρηγκανικής πολιτικής του, αποδεικνύοντας απώλεια αίσθησης του χώρου
(χαρακτηριστικό δείγμα ηλιθιότητας) και των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεται:
στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Εκεί όμως που υπερέβη εαυτόν στην
αδυναμία να συνειδητοποιήσει από ποιο βήμα ομιλεί, ήταν όταν, προκειμένου να
προβάλει τα καλά της ιδιωτικοποίησης, αυτός ο υπεύθυνος της ανθρωπιστικής
κρίσης στην χώρα του με τη δημιουργία ενός ολόκληρου σύμπαντος από ανθρώπινες
τραγωδίες και από χιλιάδες αυτοκτονίες, προκειμένου λοιπόν να αποδείξει ότι
είναι ωφέλιμο το ξεπούλημα των πάντων, όπως κατά τερατώδη ευφημισμό λέγονται οι
ιδιωτικοποιήσεις, είπε το εξής αμίμητο επιχείρημα:
«Από τον καιρό που αποκρατικοποιήθηκε
ο ΟΤΕ οι Έλληνες απέκτησαν εύκολη πρόσβαση στο τηλέφωνο, παλιά περίμενες
χρόνια». Άγαλμα το περιστέρι, όπως λένε και στην πατρίδα μου. Αν αυτό δεν
εγείρει ερωτήματα περί τη νοητική συγκρότηση του πρωθυπουργού της χώρας, τότε
τι άλλο μπορεί να εγείρει;
Έχει πει κι άλλες φορές τέτοιες
ηλιθιότητες ο Σαμαράς, όπως εκείνο το «δωρεάν Wi - Fi σε έξι μήνες» και άλλα
παρεμφερή, αλλά ξεχάστηκαν ως μηδέποτε λεχθέντα. Δείγμα κι αυτό του «κύρους»
τους, αλλά και των δυνατοτήτων του συστήματος να σκεπάζει τις βρομιές κάτω από
το χαλί. Δείγμα όμως και της αδυναμίας των υπόλοιπων ημών να αντιληφθούμε την
ψυχική και νοητική κατάσταση υγείας του κεντρικού πολιτικού προσώπου της χώρας.
Δείγμα της αδυναμίας μας να αναρωτηθούμε και να μιλήσουμε γι' αυτήν. Στο κάτω -
κάτω, διάβολε, αφορά τη ζωή όλων μας το κατά πόσο έχει ο Σαμαράς συνείδηση της
πραγματικότητας. Διότι αυτό το περί ΟΤΕ επιχείρημα που εξήλθε από το έρκος των
οδόντων του (στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, επαναλαμβάνω για ακόμα
μια φορά) θα πρέπει επιτέλους να μας προβληματίσει σοβαρότατα για το κατά πόσο
ο Σαμαράς αντέχει τις ψυχικές και νοητικές πιέσεις λόγω του αξιώματός του και
εάν είχε βέβαια το κατάλληλο υπόβαθρο για να τις αντέξει. Διότι το επιχείρημα
περί εύκολης πρόσβασης στο τηλέφωνο δείχνει πλήρη αδυναμία ιεράρχησης
επιχειρημάτων, πλήρη αδυναμία κατανόησης της σοβαρότητας της κατάστασης, πλήρη
αδυναμία για στοιχειώδη ανάλυση των ιδίων του των πολιτικών αποτελεσμάτων
εφαρμογής και πλήρη αδυναμία -πάνω από όλα- συνείδησης του «σώματος» (που είναι
κάτι πολύ διαφορετικό από την έννοια του ασύντακτου «κοινού») στο οποίο
απευθύνεται. Αν αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά ηλιθιότητας, τότε τι είναι;
Έχω την αίσθηση ότι μόνο η τυπική,
καθώς πρέπει, πολιτική ευγένεια (αλλά και δείγμα συνείδησης χώρου) των
ευρωβουλευτών εμπόδισε από το να τρανταχτεί η αίθουσα από τα χάχανα. Αν τα
πράγματα δεν ήταν τόσο τραγικά σοβαρά, θα έπρεπε πάραυτα να απονεμηθεί στον
Έλληνα πρωθυπουργό «εύθυμος μνεία» για την ιλαρότητα της παρουσίας του. Φυσικά, ούτε που το κατάλαβε ο
Σαμαράς. Και πώς να το καταλάβει ο άνθρωπος που έχει μπλέξει (άλλη αδυναμία
συνείδησης εννοιών) τον πολιτικό κουτσαβακισμό του πρώτου προσώπου (θα κάνω, θα
ράνω κ.λπ.), με την αποφασιστικότητα και τον πολιτικό γραψαρχιδισμό (του να μην
παρίστασαι σχεδόν ποτέ στη Βουλή και ποτέ στην ώρα του πρωθυπουργού, αλλά και
να γυρνάς την πλάτη σου στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης την ώρα που
μιλάει από το βήμα του Κοινοβουλίου «για να μη γελάσεις» με τα όσα λέει), με το
αγέρωχο (παρά λίγο να πω αβέρωφο) στυλ εξουσίας.
Λοιπόν: Είναι σοβαρή ένδειξη
ηλιθιότητας όχι τόσο το επιχείρημα περί εύκολης πρόσβασης στο τηλέφωνο όσο η
αδυναμία συνείδησης ότι απευθύνεται στο σώμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Σε
μια συγκροτημένη πανσπερμία εκατοντάδων ανθρώπων μιας χαώδους απεραντοσύνης
απόψεων, δυνατοτήτων, επιδιώξεων, επιπέδων. Σε μια απίστευτη ποικιλομορφία
κουλτούρας (με την καθολική έννοια της κουλτούρας), γνωστικών αντικειμένων,
πολιτικών επιδιώξεων, οικονομικών απόψεων και ιδεολογικών διαφορών. Σε μια
πανσπερμία ανθρώπων που εκπροσωπούν επιτέλους εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτών
από διαφορετικούς λαούς και έθνη. Κι εσύ να τους απευθύνεσαι σαν να μιλάς σε
κλειστή συγκέντρωση στελεχών (ούτε καν μελών) της τοπικής οργάνωσης της Νέας
Δημοκρατίας Πύλου ή σε ακροατήριο δέκα γερόντων στην Άνω Πετρομαγούλα, επιπέδου
«εμείς, παιδάκι μου, έτσι τα βρήκαμε, έτσι θα τ' αφήσουμε».
Δεν έχουμε να κάνουμε με την
ατιμωτική γελοιότητα του επαρχιωτισμού. Έχουμε να κάνουμε με την τραγικά
ακούσια (λόγω μειωμένων νοητικών και ψυχικών δυνατοτήτων) για τη χώρα διάσταση
της γελοιότητας απ' όπου απορρέει η εφαρμοζόμενη πολιτική. Συνεπώς θα πρέπει με
άλλους όρους να σκεφτούμε και την περιφρόνηση του Σαμαρά στο Κοινοβούλιο, άρα
και στον ελληνικό λαό.
Βεβαίως η αδυναμία συνείδησης της φρίκης που προκαλεί,
δεν αποτελεί άλλοθι λόγω ηλιθιότητας. Αποτελεί μια ακόμα αιτία απομάκρυνσης από
τη διακυβέρνηση της χώρας.
πηγή:Εφημερίδα "Αυγή"- 6/7/2014
====================================================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου