του Σταυρου Χριστακοπουλου, απο το Ποντικι...
Ο Βόλφγκανγκ Σόιµπλε μίλησε για ένα
τρίτο «πακέτο στήριξης» προς την Ελλάδα, ο Όλι Ρεν δεν το απέκλεισε και η
Άνγκελα Μέρκελ είπε ότι θα δούμε το 2014 πόσα χρήματα θα χρειαστεί επιπλέον η
Ελλάδα. Όμως η πιο σημαντική διαπίστωση ήταν αυτή του ΥΠΟΙΚ της Γερμανίας, ο
οποίος ανάμεσα στις γραμμές δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν έχει ακόμη ανέβει το βουνό
(της κρίσης). Αυτό είναι ίσως το μεγάλο καρφί για την Ελλάδα και την κυβέρνησή
της.
Ο Σόιµπλε είπε αυτό που τονίζουν συνεχώς και με πολλούς τρόπους οι... «συνιστώσες» της τρόικας: ότι η χώρα μας έχει πολύ ακόμη δρόμο να διανύσει για να βγει στο ξέφωτο. Ως εκ τούτου διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι οι «μεταρρυθμίσεις» πρέπει να συνεχιστούν, παρά το βαρύτατο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Η κυβέρνηση Σαµαρά προσδοκούσε ότι οι αλχημείες που επιστρατεύει και ο στραγγαλισμός της ρευστότητας στην οικονομία για να εμφανίζει λογιστικά πρωτογενές πλεόνασμα θα επαρκούσαν ως πρόσχημα για μια πολιτικά «ευπώλητη» μείωση του χρέους - γι’ αυτό πολλές φορές οι κυβερνητικές διαρροές μιλούσαν ευθέως για «κούρεμα». Όμως αυτή η επιλογή δεν βρέθηκε ποτέ στα σοβαρά στο τραπέζι των επίσημων δανειστών και επιτηρητών της χώρας μας. Και η αναγγελία Σόιμπλε είναι η απόδειξη.
Οι όποιες επιµέρους ρυθµίσεις επί του δημοσίου χρέους δεν μπορούν να είναι κάτι παραπάνω από ασπιρίνες. Με οποιαδήποτε φόρμουλα και αν βρεθεί, η Ελλάδα, για να καλύπτει τις δανειακές υποχρεώσεις της, θα πρέπει να εμφανίζει ρυθμούς ανάπτυξης τουλάχιστον εξωπραγματικούς για δεκαετίες - κάτι αδύνατον για πολύ πιο δυναμικές οικονομίες από την ελληνική.
Η επιλογή της Γερμανίας για διαιώνιση του πλήρους ελέγχου της Ελλάδας μέσω αλλεπάλληλων «πακέτων στήριξης», αλλά χωρίς κόστος για την ίδια, είναι προβληματική και, προφανώς, μη βιώσιμη. Ομοίως όμως είναι μη βιώσιμη και για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το οποίο καλείται να διαχειριστεί και να εφαρμόσει σχιζοφρενικές πολιτικές επιλογές.
Οι Γερµανοί προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο. Όμως, κάθε παράταση που παίρνουν για τους ίδιους μειώνει δραματικά την ελληνική αντοχή - και οικονομικά και κοινωνικά και πολιτικά.
Ο Σόιµπλε είπε αυτό που τονίζουν συνεχώς και με πολλούς τρόπους οι... «συνιστώσες» της τρόικας: ότι η χώρα μας έχει πολύ ακόμη δρόμο να διανύσει για να βγει στο ξέφωτο. Ως εκ τούτου διαμηνύουν σε όλους τους τόνους ότι οι «μεταρρυθμίσεις» πρέπει να συνεχιστούν, παρά το βαρύτατο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Η κυβέρνηση Σαµαρά προσδοκούσε ότι οι αλχημείες που επιστρατεύει και ο στραγγαλισμός της ρευστότητας στην οικονομία για να εμφανίζει λογιστικά πρωτογενές πλεόνασμα θα επαρκούσαν ως πρόσχημα για μια πολιτικά «ευπώλητη» μείωση του χρέους - γι’ αυτό πολλές φορές οι κυβερνητικές διαρροές μιλούσαν ευθέως για «κούρεμα». Όμως αυτή η επιλογή δεν βρέθηκε ποτέ στα σοβαρά στο τραπέζι των επίσημων δανειστών και επιτηρητών της χώρας μας. Και η αναγγελία Σόιμπλε είναι η απόδειξη.
Οι όποιες επιµέρους ρυθµίσεις επί του δημοσίου χρέους δεν μπορούν να είναι κάτι παραπάνω από ασπιρίνες. Με οποιαδήποτε φόρμουλα και αν βρεθεί, η Ελλάδα, για να καλύπτει τις δανειακές υποχρεώσεις της, θα πρέπει να εμφανίζει ρυθμούς ανάπτυξης τουλάχιστον εξωπραγματικούς για δεκαετίες - κάτι αδύνατον για πολύ πιο δυναμικές οικονομίες από την ελληνική.
Η επιλογή της Γερμανίας για διαιώνιση του πλήρους ελέγχου της Ελλάδας μέσω αλλεπάλληλων «πακέτων στήριξης», αλλά χωρίς κόστος για την ίδια, είναι προβληματική και, προφανώς, μη βιώσιμη. Ομοίως όμως είναι μη βιώσιμη και για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, το οποίο καλείται να διαχειριστεί και να εφαρμόσει σχιζοφρενικές πολιτικές επιλογές.
Οι Γερµανοί προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο. Όμως, κάθε παράταση που παίρνουν για τους ίδιους μειώνει δραματικά την ελληνική αντοχή - και οικονομικά και κοινωνικά και πολιτικά.
========================================================
Κεραμιδόγατος
ο μαντουμανταδόρος-(Β.Π)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου